تراوشات ذهن من
شامل کلیپ ،انیمیشن ،پوستر و عکس هایی که تولید خودمه
؛)
27 آبان 1395
اول یکم از دیشب بگم.
به غیر از ما افراد دیگه ای هم توی اون خونه اومدن.
جاها رو انداختن که بخوابیم.
همه درازکش آمادهی شیرجه به اعماق رویا ها بودن که یهو صداشون بلند شد.
صدای خش دار صاحب خانه و یکی از اهالی ماهشهر که عربی بلد بود.
کلا اگه توی ایران مکالمه ای با همچین تن صدایی بشنوی فکر میکنی دعواعه.
یک ساعتی مزاحممون بودن تا خداروشکر برقا رفت.
تونستیم چشمامونو ببندیم که موتور خونه اهالی قم فعالیت خودش رو رسما آغاز کرد :|
24 آبان 1395
رسیدیم کاظمین
به ساعت که نگاه کردم حدودا 1 بامداد بود.
از مهدی و خانوادش جدا شدیم و به سمت حرم رفتیم
یه ون اومد جلو و گفت مجاناً حرم
سوار شدیم یک ربی چرخوندمون و آورد سر جای اول پیادمون کرد :|
گفت راه ها رو بستن.
پیاده راهی حرم شدیم.
بعد از اولین سیطره مجددا یک خودروی سواری گفت "حرم ؟"
تا نزدیک ترین جای ماشین رو بردمون جلو اما این بار کمتر از 1 کیلومتر رو 9 هزار تومن حساب کرد :/
همه توی خیابون خوابیده بودن.
هوا خنک بود.
بدون پتو نمیشد خوابید.
خواب آلودگی، خستگی، الافی سامرا ، و زیارت نرفتن توی سامرا کج خلقم کرده بود.
دو سه تا هتل رفتیم اما هیچ کدوم اتاق خالی نداشتند.
لحظه به لحظه کج خلق تر ...
یکشنبه 23 آبان 1395
حدودا ساعت 8 پیاده رفتیم سمت گاراژ تا بریم سمت نجف.
دلیل اینهمه پیاده روی ها مسدود بودن ورودی های شهر ناشی از ازدحام جمعیته.
داخل گاراژ یا همون ترمینال دنبال ماشینی بودیم که با قیمت مناسب ببرتمون.
شلوغ که میشه راننده ها سو استفاده میکنن و چند برابر قیمت معمول کرایه میگیرن.
بین گرد و خاکی که توی گاراژ بلند شده بود داشتیم میچرخیدیم که مهدی اومد جلو و گفت: "سامرا نمیرید؟"
دوباره قصه ی دو سال پیش تکرار شد.
قصد نجف داشتیم و ازمون خواستن که بریم سامرا.
اینجوری که پیش میاد دلمون میلرزه نکنه خودشون انداختن به دل این فرد که بیاد سراغمون!
تصمیم عوض شد...
مقصد بعدی سامر است.
شنبه 22 آبان 1395
دیشب خیلی راحت خوابیدم.
خستگی حسابی از تنم در اومد.
قرار بود قبل از اذان صبح بریم زیارت امام حسین.
اما صبح بابا با یه جنازه روبرو شده بود و دلش نیومده بیدارم کنه.
جمعه 21 آبان 1395
ساعت 3 بامداد 1 متر از جای قبلیمون تکون نخوردیم و در شرایط کاملا له توی ماشین خوابمون برده بود.
نماز صبح تازه متوجه شدیم اونطرف اتوبان که بهش دیدی نداشتیم موکب یا همون حسینه ای بوده که میتونستیم دراز به دراز بگیریم بخوابیم.
اما باید ریسک باز شدن مسیر رو هم میپذیرفتیم.
5 صبح.
1 سانت بخاطر حرکت وضعی زمین جلوتر رفته بودیم :|
شب جمعه کربلا پرررررر
×نقص در برنامه ریزی در نظر نگرفتن فرآیند عبور از مرز و شرایط غیر قابل پیش بینی عراق×
خیلی از مسافر ها ماشین های کرایه ای رو با راننده تنها گذاشته بودن و از سر شب مسیر رو پیاده طی میکردن، اما اکثرا اکیپ مرد ها.
با 3 تا بانو سخت بود برای ما.
با راننده ون بغلی صحبت کردیم و تا 7 صبح مسافر ماشین بی حرکت کناری شدیم که نسبت به ماشین قبلی کاملا خالی و راحت تر بود.
مرد خیلی رَجُلی بود.
برامون بخاری روشن کرد.
صبح روز پنجشنبه 20 آبان 1395
به سمت مرز حرکت کردیم.
بین راه قبل از کرمانشاه به یادمان شهدای عملیات مرصاد رسیدیم.
سال قبل درست شدن قضیه سربازیم در راه برگشت از کربلا با این 5 شهید گمنام عزیز در میون گذاشته شد.
درستش کردند...
دینمون رو ادا کردیم...
کار و زندگی و بقیش رو هم سپردم بهشون...
انشاالله هر سال با خبر خوش میرم پیششون.
حدودا ساعت 4 بود که رسیدیم مهران.
چهار شنبه 19 آبابن 1395
تقریبا ساعت 10 صبح بود که وسایل رو توی ماشین چیندم که حرکت کنیم.
دیروز ال ممد(L90) رو برده بودم جلوبندی ساز تعمیرش کرد اما یک صدا میداد هنوز ، قرار شد اول بریم نازی آباد که هم ماشین رو مجددا نشون بدیم و هم زن دایی رو از اونجا سوار کنیم .
وقتی رسیدیم دیگه یکم برای تعمیرگاه رفتن دیر شده بود، بعد از ناهار رفتیم میدون انقلاب و بابا رو از محل کار سوار کردیم. تا از تهران خارج بشیم تقریبا شده بود ساعت 4 .
توی راه تابلو هایی که مسافت مونده تا کربلا رو نشون میده با روح و روانمون بازی میکرد.
کلی عشق میکردیم داریم میریم کربلا.
مقصد اول همدان.
شب رو طبق روال معمول سفر هامون رفتیم توی یکی از خونه هایی که مخابرات برای کارمندا در نظر گرفته و خوابیدیم .
