سفر نامه اربعین - روز هفتم

25 آبان 1395

باید بریم بیرون...

چه کنیم ؟!

پاشدیم وسایلو جم کردیم

اما خیلی ریز پیچیدیم تو سالن اصلی

حد اقل 100 نفر دیگه تو جا میشدن فقط، پتو نبود...

تا صبح یزدی های تازه از راه رسیده ((سَروصیدا کردن)) (با لحجه غلیظ یزدی لطفا :)

صبح حرم با صفای مولا و حضرت پدر امیرالمومنین علی ابن ابی طالب علیه السلام

تراکم جمعیت خیلی بود ،ترجیح دادم زیارتم رو به یک زیارت نامه مختصر و دو رکعت نماز خلاصه کنم

رفت و آمد به داخل محل اسکان دانشجو ها با کارت بود ولی میشد خیلی ریز بری و بیایی

همین که وسایلمون اونجا بود خودش کلی بود.

رفت و آمدم رو به بیرون کم کردم.

نماز ظهر رو همونجا خوندم و بابا از حرم با ناهار اومد.

خودش قورمه سبزی رو خورد و من مرغ.

خروج از اونجا برای ما که جای مشخصی نداشتیم قمار با سرنوشت محسوب میشد D:

سفر نامه اربعین - روز سوم

جمعه 21 آبان 1395

ساعت 3 بامداد 1 متر از جای قبلیمون تکون نخوردیم و در شرایط کاملا له  توی ماشین خوابمون برده بود.

نماز صبح تازه متوجه شدیم اونطرف اتوبان که بهش دیدی نداشتیم موکب یا همون حسینه ای بوده که میتونستیم دراز به دراز بگیریم بخوابیم.

اما باید ریسک باز شدن مسیر رو هم میپذیرفتیم.

5 صبح.

1 سانت بخاطر حرکت وضعی زمین جلوتر رفته بودیم :|

شب جمعه کربلا پرررررر 

×نقص در برنامه ریزی در نظر نگرفتن فرآیند عبور از مرز و شرایط غیر قابل پیش بینی عراق×

خیلی از مسافر ها ماشین های کرایه ای رو با راننده تنها گذاشته بودن و از سر شب مسیر رو پیاده طی میکردن، اما اکثرا اکیپ مرد ها.

با 3 تا بانو سخت بود برای ما.

با راننده ون بغلی صحبت کردیم و تا 7 صبح مسافر ماشین بی حرکت کناری شدیم که نسبت به ماشین قبلی کاملا خالی و راحت تر بود.

مرد خیلی رَجُلی بود.

برامون بخاری روشن کرد.

سفرنامه اربعین - روز اول

چهار شنبه 19 آبابن 1395

تقریبا ساعت 10 صبح بود که وسایل رو توی ماشین چیندم که حرکت کنیم.

دیروز ال ممد(L90) رو برده بودم جلوبندی ساز تعمیرش کرد اما یک صدا میداد هنوز ، قرار شد اول بریم نازی آباد که هم ماشین رو مجددا نشون بدیم و هم زن دایی رو از اونجا سوار کنیم .

وقتی رسیدیم دیگه یکم برای تعمیرگاه رفتن دیر شده بود، بعد از ناهار رفتیم میدون انقلاب و بابا رو از محل کار سوار کردیم. تا از تهران خارج بشیم تقریبا شده بود ساعت 4 .

توی راه تابلو هایی که مسافت مونده تا کربلا رو نشون میده با روح و روانمون بازی میکرد.

کلی عشق میکردیم داریم میریم کربلا.

مقصد اول همدان.

شب رو طبق روال معمول سفر هامون رفتیم توی یکی از خونه هایی که مخابرات برای کارمندا در نظر گرفته و خوابیدیم .